جایزه انجام کارهای روزانه من، کتابی با عنوان گچ پژ هست.
کتابی به قلم محسن رضوانی.
آشنایی قبلی‌ای با نویسنده و کار ندارم. سبک خاصی داره که کمتر جایی اون رو دیدم. چیزی که این کتاب رو برام خاص کرده نوع نوشتنش هست. وقتی می‌خونی حس می‌کنی داری یه متن از دوران قاجار رو می‌خونی. در صورتی که اینطوی نیست و در فضایی با تم قاجاری به جامعه امروز پرداخته شده.
کتاب خیلی سبکی هست و میشه راحت خوندش. از عمد این کتاب رو انتخاب کردم تا حس جایزه رو بهم بده.
کلا علت انتخاب این مدل کتاب این بود که چند وقت بود دنبال یه هدیه واسه خودم می‌گشتم.
دوست داشتم چیزی باشه که من انتخابش می‌کنم.
داشتنش بهم حال بده و خوندشن برام صرفا جذاب باشه و بیشتر از این توقعی نیست.
این شد این کتاب رسید دستم.
البته این به این معنا نیست که این کتاب یه کتاب سرسری یا همچین چیزی باشه. نه.
کتاب خلاقانه‌ای هست. به این دلیل که وقتی می‌خونیش تازه حالت جا میاد. این کتاب عین یه ظرف فالوده تگری تو دل تابستون می‌چسبه.
**این کتاب رو از این جهت توی دستبه بندی معرفی کتاب قرار ندادم چون یه کار دلی بود بیشتر تا کار آموزشی.
*از این مدل جایزه‌ها داشته باشید که داشتنش خیلی حال میده.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.