گزارش روزانه

تجربه‌ای که قصد دارم امروز با شما عزیزان درمیون بگذارم؛ اهمیت نوشت گزارش روزانه است.

این اهمیت رو نمی‌دونستم و حتی اوایل به زور گزارش می‌نوشتم.

با اولین روز از دی ماه سال ۹۷ بود که اولین گزارش روزم رو نوشتم.

در ادمه مزایایی گزارش نویسی رو با هم مرور می‌کنیم.

این نوشته هم هچون سایرنوشته‌ها صرفا دیدگاه و نظر شخصی بنده هست و برای ایجاد دقایقی تفکر در این وبلاگ ثبت خواهند شد.

قبل اینکه شروع کنیم بد نیست با هم مرور کنیم چرا باید گزارش بنویسیم.

دلیل نوشتن گزارش روزانه

در طول هر روز اتفاقات مختلفی برای ما پیش میاد.

این میتونه یک آموزش جدید باشه و یا حتی یک سو تفاهم با یکی از همکاران در محیط کاری.

در طول هر روز (بنا به زندگی شخصی خودمون) با موضوعات زیادی درگیر هستیم. تمام این پیش‌آمدها برای رشد ما لازم و ضروری هستند.

حتما شما هم این جمله رو زیاد شنیدید که مهمه ما از خودمون بازخورد خوبی بگیریم. نوشتن هر روز گزارش موجب میشه این بازخورد با کیفیت بهتری همراه باشه.

از اونجایی که مغز ما به شدت به خودش متکی هست، ما مجبوریم هر روز از خودمون بازخورد بگیریم. سیستم مغز ما به گونه‌ای هست که خیلی متکی به اتفاقی که واقعا افتاده نیست. بیشتر از اینکه بر اساس واقعیت تصمیم بگیره، بر اساس داستان ساختگی خودش هست که یک اتفاق رو تحلیل میکنه. واقعیت اینه مغز ما جاهای خالی رو خودش پر می‌کنه.

اگه می‌خواین یبار امتحانش کنید.

شما هم تجربه‌ای شبیه به این رو داشتید که مثلا یک داستان رو از یکی می‌شنوید. بعد می‌خواین اون رو به یکی دیگه بگید که یادتون نمیاد دقیقا کلمات چیا بودن. پس یجاهایی رو از پیش خودتون بازگو می‌کنید.

یا مثلا براتون پیش اومده با دوستان خودتون بودید و یه اتفاق افتاده که همه شاهد اون بودید. بعد وقتی با هم هستید و برای یکی تعریف می‌کنید؛ شاهد این هستید که داستان‌هایی که کنار هم میان یکم از واقعیت دور شدن.

همه ما از این دست خاطرات داریم.

یکم که بیشتر دقت می‌کنیم می‌بینیم ذهنمون علنا دروغ تحویلمون داده.

الان به اینکه ساختار ذهن چجوری هست کار نداریم.

این می‌تونه یه زنگ خطر باشه که ما خیلی یادمون نیست دوروبرمون چه خبره.

دلایل زیادی هست که باعث تقویت این ذهنیت میشه که چرا باید هر روز گزارش بنویسیم. به نظر خودم ویژگی مهم‌تر همین فریب ذهن بود.

بریم سراغ مزایا.

مزایا گزارش‌نویسی روزانه

اصلی‌ترین مزیت گزارش‌نویسی، به حداقل رسوندن خطاها ذهنی ماست.

نکته بعدی بازخورد گرفتن از خودمون هست. هر روز قراره در قالب گزارش ببینیم چکار کردیم و کلا چه جاهایی خوب عمل کردیم و چه جاهایی نیاز به بهبود داره. کجاها بوده که می‌خواستیم جور دیگه‌ای باشیم.

حافظه ما خیلی قوی نیست که بتونه همه چیز رو به خاطر داشته باشه. چون اگر چنین بود به جای مغز الان، باید سه یا چهار برابر مغز الان رو داشتیم.

سوال اینجاست که اگر گزارش ننویسیم چه خواهد شد؟

همونطوری که خیلی از افراد این کار رو انجام نمیدن و الان حالشونم خوبه و همچنین کارشونم بد نیست؛ اگر ما هم گزارش ننویسیم، اتفاق خواصی نخواهد افتاد.

ما گزارش می‌نویسیم تا با کیفیت بیشتری باشیم و در نهایت تبدیل به کسی شویم که اول از همه کارکرد بهتری داشته باشیم و دوم در مسیر تبدیل به فردی غیر قابل جایگزین شویم.

نکته مهم در گزارش‌نویسی داشتن صداقت با خودمان است.