قبل از شروع باید بگم این پست برای همه مناسب نیست. اگر شما هم از دسته افرادی هستید که حرف رکیک رو نمی‌پسندید؛ توصیه می‌کنم همین الان از خوندن ادامه این متن خودداری کنید.
هدف من از نوشتن این پشت به هیچ عنوان خوب و یا بد جلوه دادن چیزی نیست.
لازم دونستم نکاتی رو که در طول روز زیاد می‌بینم رو به اشتراک بگذارم.
فرق بین فحش و اصطلاح اونجایی قوی میشه که در طول روز با افراد نزدیک خود ادبیاتی رکیک داریم؛ اما کسی ناراحت نمیشه.
اغلب ما در جمع دوستان و یا همکاران خود، ادبیاتی غیر از ادبیات مرسوم بکار می‌بریم.
به عنوان مثال وقتی سرکار هستی و یه محصول خیلی خیلی داغون و افتضاح که اصلا نمیشه اسمش رو گذاشت محصول رو چجوری می‌خوای توی یه کلمه بگی؟
نمیشه جایگزین این چه چیز گوهیه چیز دیگه‌ای اورد.
میشه گفت کثیفه؟
کثیف یه معنی دیگه میده.
میشه گفت خب این مزخرفه؛ اما مزخرف هم بهش نمیاد چون داره یه کثافت‌کاری‌ای می‌کنه.
میشه خیلی چیزا گفت، اما هیچ‌کدومشون اصطلاح گوه نمیشه.
منظورمون توهین و یا فحاشی بوده؟ نه. اینجا فقط یه اصطلاح رو بکار بردیم.
میشه خیلی ساده از این نوع مثال‌ها اورد (حق بدید دستم توی مثال زدن بسته است).
تفاوت اصلی اصطلاح و فحش
وقتی برای توهین به کسی ازکلمه‌ای استفاده می‌کنیم، در واقع داریم فحش می‌دیم.
در عین حال وقتی داریم از همون کلمه برای رسوندن یک مفهوم استفاده می‌کنیم؛ داریم از اون واژه یا مفهوم به عنوان یک اصطلاح استفاده می‌کنیم.
این صحبت من شاید با عرف جامعه هم‌راستا نباشه، اما با رعایتش خیلی کارمون ساده میشه.
یکی از ویژگی‌های خوب این موضوع این هست که فضا رو برای ما راحت می‌کنه.
وقتی بتونیم با فردی راحت و بدون اینکه خودمون رو سانسور کنمی صحبت کنیم؛ فضایی ایجاد خواهد شد که صمیمیت بیشتری ایجاد کنیم
نکته خیلی مهمی که باید به اون توجه کنیم ایمه که بدونیم کجا هستیم و با چه شخصی در حال صحبت در این باره هستیم.
نمیشه هرجا که بودیم، هر جوری که دلمون خواست صحبت کنیم.
ابدا چنین چیزی نیست و باید شئونات هر محیط رو نگه داریم.
همونطوری که پیش‌تر هم اشاره کردم، در فضایی مثل فضای دوستانه یا کاری میشه بیشتر از این نوع گفتار استفاده کرد.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.