تا حالا برای شما پیش اومده که قرار بوده کاری رو انجام بدید؛ اما به هر دلیلی در انجام اون کار وقفه افتاده و در نهایت فرصت انجام رو از دست دادیم؟
برای من زیاد اتفاق افتاده. مثلا وقتی که در حال یادگیری بودم و خیلی اون رو جدی نگرفتم. حالا مجبورم علاوه به رسیدن به سطح قبلی خودم، به فکر منابع جدید پیش رو هم باشم.
بدی فرصت اینه که ارزش واقعی اون رو وقتی می‌دونی که از دستش دادی.
فرصت‌سوزی می‌تونه توی کار و حتی روابط ما باشه. توجه به اینکه چه زمانی در حال از دست دادن فرصتی هستیم تا حد زیادی این امکان رو که هزینه‌های کمتری رو باید پرداخت کنیم برای ما فراهم خواهد کرد.
هزینه‌های گفته شده شامل هزینه مالی، عاطفی، زمانی و هر نوع هزینه‌ای بسته به نوع فرصتی که داشتیم است.
این بدترین بدی‌ای هست که داره. از طرفی وجود همین عامل است که به ما امکان فاصله گرفتن از دیگران رو خواهد داد.
یکی از مواردی که فرصت‌سوزی برای ما دارد چیزی نیست جز اینکه سر شلوغ‌تر و گیج‌تر خواهیم شد. به عبارت ساده‌تری کُندتر از قبل خواهیم شد.
داستان فرصت‌سوزی من
از مرداد سال نود‌وهفت بود که به صورت خیلی ویژه‌تری به دنبال بهبود شرایط خودم رفتم.
توی مدت زمان کوتاهی پای صحبت اساتید و مدرسین خوب کشوری نشستم و این فرصت بی‌تکراری برای من بود. با تمام سختی‌ای که برای پرداخت هزینه این دوره‌ها و تمام سختی‌های دیگه‌ای که بود تونستم باشم و از این صحبت‌ها استفاده کنم.
نکته مهمی که اینجا رعایت نکردم این بود که در زمان خودش از فرصت یادگیری خوبی که داشتم به خوبی استفاده نکردم. این شد که مجبور به گذاشتن زمان بیشتر و بازدهی کمتر از اونی که مد نظرم بود شدم. تمام این‌ها دست به دست هم داد تا این نکته مهم برای من تبدیل به درسی بزرگ شه.
برای پرداخت هزینه فرصتی که از دست رفته، نیاز به دادن هزینه‌های زیادی است.
این در حالی بود که میشد با همون هزینه ابتدایی (که شامل زمان و توجه و همچنین تمرین کافی بود) به این سطح رسید.
توی زندگی کم نیست شرایطی که باز هم فرصتی رو از دست بدم. دیدگاه خودم این هست که باز هم این اتفاق خواهد افتاد. این فرصت‌های از دست رفته بهترین منابع یادگیری هستند. به این دلیل که شاخک‌های آدم رو تیز می‌کنند تا فرصت‌های بعد راحت از دست نروند.
از اینکه مجبور به دادن هزینه‌هایی هستم که باید اون‌ها رو پرداخت کنم (به واسطه فرصت‌هایی که داشتم و خوب ازشون استفاده نکردم) ناراحتم. نکته مهمی که وجود داره درسی هست که برای من باقی می‌مونه. یاد می‌گیرم که هرباری در حال از دست دادن فرصتی هستم یکم بیشتر و دقیق‌تر به قضیه نگاه کنم.
هر باری که فرصتی رو از دست دادیم فقط بهش فکر کنیم که چی شد از دستمون رفت؟ همین مسئله به ظاهر کم‌اهمیت به شدت در روند ما تاثیر خواهد گذاشت.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.