بعضی از مزایا و معایب استفاده از شبکههای اجتماعی:
شبکههای اجتماعی را به عنوان ابزاری برای برقراری ارتباط بهتر میشناسیم.
در گام بعدی نیز از این شبکهها بهعنوان ابزاری برای برقراری ارتباطات حرفهای و همچنین توسعه برند شخصی استفاده میکنیم.
حتی پای این تعاملات به کسبوکارها نیز باز شد.
در کسبوکارها هم میتوانیم به عنوان کانالی برای کمک به بازاریابی و افزایش فروش خود استفاده کنیم.
جایی که امروزه افراد برای بهتر دیده شدن در این شبکهها فعالیت مستقیمی دارند.
تمام موارد بالا باعث شد که اهمیت تولید و انتشار محتوا در این شبکهها بیشتر از هر زمان دیگری باشد.
دلیل عمده آن هم استفاده تعداد زیادی از افراد بود.
در زمان استفاده از هر چیزی باید تا میتوانیم آسیبهای آن را به حداقل برسانیم.
از همین رو نیاز است که اول آن را بشناسیم و بعد به فکر استفاده خوب و بهینه از آن باشیم. شبکههای اجتماعی هم از این قضیه جدا نیستند.
این شبکهها همانطور که مفیداند؛ میتوانند آسیبرسان هم باشند. از دور شدن روابط فردی تا اختلال در خواب شبانه، از آسیبهای مختلف خواهد بود.
تا اینجا با برخی از مزایا و معایب شبکههای اجتماعی آشنا شدیم.
نکته مهمی که باید به آن توجه کنیم این است که فعالیت مجازی چیزی جدا از شخصیت ما نیست.
این باور غلط که اینجا واقعی نیست موجب رفتارهای نایستهای خواهد شد که اطرافیان را از ما دور میکند.
مثلا با صفحهای که در اینستاگرام خود داریم شروع به لایک کردن و یا کامنت گذاشتن برای افراد و پیجهای نامربوط میشویم. در انجا نباید فراموش کنیم که بقیه در حال رسد کردن ما هستند و این موضوع اصلا جالب نخواهد بود. به این دلیل که هویتی را که ب افراد نشان میدهیم برایشان قابل استناتر است که به واسطه آن ما را بشناسند.
بُعد دیگری نیز وجود دارد.
بُعدی که اگر مراقبش نباشیم، به صورت جدی و حقیقی به ما آسیب خواهد زد.
در ادامه توضیحی از مارک منسون را که در کتاب هنر ظریف بیخیالی آورده است؛ با هم بررسی خواهیم کرد:
مشکل این است که جامعه امروزی ما، از طریق ترویج فرهنگ مصرفگرایی و رسانههای جمعی که پیوسته در حال نمایش دادن «هی! ببین: زندگی من از تو جذابتر است» هستند، نسلی از انسان را به دنیا تحویل داده است که باور دارند این تجربههای منفی (یعنی نگرانی، ترس، عداب وجدان و مانند آن) اصلا خوب نیست.
یکی از استفادههای اشتباه از شبکههای اجتماعی، استفاده برای نشان دادن تصویری بهتر از خودمان است.
یعنی افراد با حضور در شبکههای اجتماعی، قصد نشان دادن تصویری بهتر و بزرگتر از آنچه که هستند را دارند.
در این روند شروع به نشان دادن زندگی خود در ابعادی هستیم که خیلی در زندگی واقعی شاهد آن را نمیبینیم.
مثال پر تکراری که شاهدش بودهایم، تیزرهای تبلیغاتی هستند. جایی که افراردی را عاری از هرگونه خطا و سختی خواهیم دید. افرادی که هر روزشان را با حسی خوب و خوشایند شروع کرده و در انتهای شب، پس از گذراندن روزی سخت همچنان بدون هیچ مشکل و دغدغهای در خانه یا محل کار به زندگی خود ادامه میدهند.
موضوع این است که چنین چیزی اصلا وجود ندارد.
هر چقدر هم بدون مشکل باشیم، مفزمان مشکلی را پیدا خواهد کرد.در این روند رفتاری، از نشان دادن خود حقیقی به دیگران فاصله خواهیم گرفت.
حضور در این فضاها باید با دلیلی موجه باشد. در غیر این صورت حضور در شبکههای اجتماعی بیشتر از اینکه فایدهای داشته باشد؛ شرایط آسیب به خودمان و دیگران را فراهم خواهد کرد.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.